روزی که از بر ما ، رفته است دلبر ما

از دیده اشکبارم ،چون ابر نوبهاری

ای یار رفته باز آی ، شادان نما دل ما

دل بی تو می نماید، همواره بی قراری

بی رویت ای بهارم ، شوری به دل ندارم

زاحوال عاشق خویش ، جانا خبر نداری

ای یوسفی که کنعان ، چون تو ندیده هرگز

مارا در انتظارت، تا چند می گذاری

از ماه عارض تو ، دل زنده ،جان شود نو

بفشان زچهره ما ، با مقدمت غباری

ای یار آشنایم ، کردی تو مبتلا یم

با کوشه نگاهی ، کی کام دل برآوری

ای عندلیب گلشن ، هجران تو کنم من

تا از کرم تو روزی ، در باغ پا گذاری

ای غایب از نظرها ، کی می شوی هویدا

دریاب عاشقان را ، از راه مهرویاری

تا روی تو نبینم ، دل مرده وهزینم

دیگر نمی رود خوش، دست و دلم به کاری

در خواب هم ندیدم، رخسار دلربایت

بنمای رخ که گیرم ،‌آرامش و قراری

دور از رخ تو گلشن ، لطف و صفا ندارد

آواز دلکشی نیست، در بلبل و قناری

عمرم بسر رسیده ، روی تو را ندیدم

ترسم ندیده رویت ، میرم به حال زاری

تا کی در انتظارت، دل منتظر بماند

ای غایب از نظرها، قصد سفر نداری

از کوی ما گذر کن ، بر خسته دل نظر کن

بنمای روی خود را ، ای آشنا تو یاری