به وقت سال نو از ما کلامی
به هنگام سخن قبل از کلامی
بهار آمد نگاه بر زوی ماه کن
بخوان حمدو تو هم شکر خدا کن
سرو روی خودت را خوش بیارا
رخت را با رخ دوست آشنا کن
بهار آمد و صحرا دیدنی شد
گل خنده ز رویت چیدنی شد
به امیدی که دیگر غم نبینی
کنار سفره شادی نشینی
